Latest servers:
New servers will open on: 15th May 2024:
Yara (Open PvP) 
Vandera (Open PvP) 
Unebra (Open PvP) 
monkey1233
Active User
- Joined
- Jan 6, 2012
- Messages
- 76
- Reaction score
- 4
Niebiewska r??a
Imperator Chin czuj?c, ?e zbli?a si? coraz bardziej dzie? jego ?mierci, postanowi? znale?? syna dla swojej jedynej c?rki. By?a ona nie tylko najbardziej eleganck?, a tak?e inteligencj? i pi?kno?ci? przewy?sza?a wszystkie dziewcz?ta w Imperium. Posiada?a jedn? wad?: za skarby ?wiata nie chcia?a wyj?? za m??.
Widz?c jednak jak bardzo ojcu na tym zale?a?o, obieca?a, ?e wyda si? za m?odzie?ca, kt?ry podaruje jej niebiesk? r???. Wszyscy kandydaci, jak tylko dowiedzieli si? o pragnieniu ksi??niczki, natychmiast zacz?li prze?ciga? si? w tym, kto pierwszy znajdzie niebiesk? r???. Usi?owania wi?kszo?ci z nich okaza?y si? daremne. Tych, kt?rzy j? zdobyli, by?o tylko trzech.
Pierwszym z nich by? kupiec, o wiele bogatszy od samego imperatora. Uda? si? on do najwi?kszego alchemika ?wiata, kt?ry za pomoc? tajemniczych filtr?w i kolorowych roztwor?w zmieni? bia?y kwiat w r??? o cudownym niebieskim kolorze. Nie trac?c czasu przyni?s? j? czym pr?dzej do pa?acu imperatora. Na jej widok ksi??niczka zblad?a, a potem przygl?daj?c si? r??y powiedzia?a: «Gdyby na tej r??y usiad? jaki? motyl, zaraz by si? otru?» i odrzuci?a r??? ze wstr?tem.
Drugim kandydatem by? genera? imperatorskich wojsk. Poprosi? najs?ynniejszego z?otnika ?wiata, aby wykona? dla niego niebiesk? r??? ca?? z szafiru. Kiedy ksi??niczka o oczach koloru nocy, zawiesi?a wzrok na mieni?cej si? aksamitnej r??y, powiedzia?a: «Ojcze, czy nie widzisz, ?e to wcale nie jest r??a tylko zwyk?y szafran w kszta?cie r??y?».
Trzecim kandydatem by? syn Pierwszego Ministra, m?odzieniec pi?kny, grzeczny i sympatyczny. Nakaza? wszystkim najlepszym artystom kraju, aby w przeci?gu trzech miesi?cy wykonali dla niego niebiesk? r??? z jak najszlachetniejszej porcelany.
«Zatrzymam j?, poniewa? jest pi?kna», powiedzia?a ksi??niczka, «ale i ona jest jedynie bibelotem».
W ten spos?b i trzeci kandydat zosta? odrzucony.
Pewnego letniego wieczoru, kiedy ksi??niczka podziwia?a ze swego okna zach?d s?o?ca, us?ysza?a jaki? pi?kny g?os. Pochodzi? on od pewnego m?odego poety, kt?ry przechadza? si? przypadkowo przed jej oknem. Nagle jego oczy spotka?y si? z oczami ksi??niczki. Przez d?ug? chwil? by?y w sobie utkwione w ciszy. Po chwili m??czyzna powiedzia? cicho: «Pragn? ci? po?lubi?».
«Ojej!», westchn??a ksi??niczka. «Ale ja jestem c?rk? imperatora, i powiedzia?am, ?e po?lubi? jedynie kogo?, kto przyniesie mi niebiesk? r???. Nikomu dot?d si? to nie uda?o».
«To nic, znajd? j? dla ciebie», powiedzia? poeta.
Nast?pnego poranka m?odzieniec zerwa? bia?? r??? i przyni?s? j? imperatorowi. Ten przekaza? j? c?rce ?miej?c si?. Ksi??niczka wzi??a jednak r??? i powiedzia?a opanowanym g?osem: «Och, wreszcie niebieska r??a!».
Imperatorowi na chwil? odebra?o g?os ze zdziwienia. Ministrowie i dworzanie zacz?li szepta? do siebie: «Przecie? to wcale nie jest niebieska r??a...».
Kr?lewna przem?wi?a do nich: «Czy wasze oczy naprawd? nie widz?? Ta r??a jest niebieska, zapewniam was. Przypatrzcie si? jej dok?adnie, a zobaczycie, ?e ma cudowny, niebieski kolor!».
Ca?y dw?r zamilk?. Ksi??niczka po?lubi?a poet? i byli szcz??liwi przez ca?e ?ycie.
* * *
Imperator Chin czuj?c, ?e zbli?a si? coraz bardziej dzie? jego ?mierci, postanowi? znale?? syna dla swojej jedynej c?rki. By?a ona nie tylko najbardziej eleganck?, a tak?e inteligencj? i pi?kno?ci? przewy?sza?a wszystkie dziewcz?ta w Imperium. Posiada?a jedn? wad?: za skarby ?wiata nie chcia?a wyj?? za m??.
Widz?c jednak jak bardzo ojcu na tym zale?a?o, obieca?a, ?e wyda si? za m?odzie?ca, kt?ry podaruje jej niebiesk? r???. Wszyscy kandydaci, jak tylko dowiedzieli si? o pragnieniu ksi??niczki, natychmiast zacz?li prze?ciga? si? w tym, kto pierwszy znajdzie niebiesk? r???. Usi?owania wi?kszo?ci z nich okaza?y si? daremne. Tych, kt?rzy j? zdobyli, by?o tylko trzech.
Pierwszym z nich by? kupiec, o wiele bogatszy od samego imperatora. Uda? si? on do najwi?kszego alchemika ?wiata, kt?ry za pomoc? tajemniczych filtr?w i kolorowych roztwor?w zmieni? bia?y kwiat w r??? o cudownym niebieskim kolorze. Nie trac?c czasu przyni?s? j? czym pr?dzej do pa?acu imperatora. Na jej widok ksi??niczka zblad?a, a potem przygl?daj?c si? r??y powiedzia?a: «Gdyby na tej r??y usiad? jaki? motyl, zaraz by si? otru?» i odrzuci?a r??? ze wstr?tem.
Drugim kandydatem by? genera? imperatorskich wojsk. Poprosi? najs?ynniejszego z?otnika ?wiata, aby wykona? dla niego niebiesk? r??? ca?? z szafiru. Kiedy ksi??niczka o oczach koloru nocy, zawiesi?a wzrok na mieni?cej si? aksamitnej r??y, powiedzia?a: «Ojcze, czy nie widzisz, ?e to wcale nie jest r??a tylko zwyk?y szafran w kszta?cie r??y?».
Trzecim kandydatem by? syn Pierwszego Ministra, m?odzieniec pi?kny, grzeczny i sympatyczny. Nakaza? wszystkim najlepszym artystom kraju, aby w przeci?gu trzech miesi?cy wykonali dla niego niebiesk? r??? z jak najszlachetniejszej porcelany.
«Zatrzymam j?, poniewa? jest pi?kna», powiedzia?a ksi??niczka, «ale i ona jest jedynie bibelotem».
W ten spos?b i trzeci kandydat zosta? odrzucony.
Pewnego letniego wieczoru, kiedy ksi??niczka podziwia?a ze swego okna zach?d s?o?ca, us?ysza?a jaki? pi?kny g?os. Pochodzi? on od pewnego m?odego poety, kt?ry przechadza? si? przypadkowo przed jej oknem. Nagle jego oczy spotka?y si? z oczami ksi??niczki. Przez d?ug? chwil? by?y w sobie utkwione w ciszy. Po chwili m??czyzna powiedzia? cicho: «Pragn? ci? po?lubi?».
«Ojej!», westchn??a ksi??niczka. «Ale ja jestem c?rk? imperatora, i powiedzia?am, ?e po?lubi? jedynie kogo?, kto przyniesie mi niebiesk? r???. Nikomu dot?d si? to nie uda?o».
«To nic, znajd? j? dla ciebie», powiedzia? poeta.
Nast?pnego poranka m?odzieniec zerwa? bia?? r??? i przyni?s? j? imperatorowi. Ten przekaza? j? c?rce ?miej?c si?. Ksi??niczka wzi??a jednak r??? i powiedzia?a opanowanym g?osem: «Och, wreszcie niebieska r??a!».
Imperatorowi na chwil? odebra?o g?os ze zdziwienia. Ministrowie i dworzanie zacz?li szepta? do siebie: «Przecie? to wcale nie jest niebieska r??a...».
Kr?lewna przem?wi?a do nich: «Czy wasze oczy naprawd? nie widz?? Ta r??a jest niebieska, zapewniam was. Przypatrzcie si? jej dok?adnie, a zobaczycie, ?e ma cudowny, niebieski kolor!».
Ca?y dw?r zamilk?. Ksi??niczka po?lubi?a poet? i byli szcz??liwi przez ca?e ?ycie.
* * *